Carpe diem, of , pluk de dag. Vraag iemand naar zijn levensmotto en niet zelden krijg je te horen dat dit ‘pluk de dag’ is. Helaas lijkt de ware betekenis achter dit motto verloren te zijn gegaan. Zelden heb ik iemand gezien die zijn leven subliem probeerde te maken en elke dag voluit leefde. Het principe achter carpe diem wordt goed weergegeven in de film: Dead Poets Society.
Om het begrip carpe diem te begrijpen is inzicht nodig. Een van deze inzichten kan ontdekt worden in ons dagelijks leven en betreft een obsessie over geld en status.
Carpe diem, of , pluk de dag. Vraag iemand naar zijn levensmotto en niet zelden krijg je te horen dat dit ‘pluk de dag’ is. Helaas lijkt de ware betekenis achter dit motto verloren te zijn gegaan. Zelden heb ik iemand gezien die zijn leven subliem probeerde te maken en elke dag voluit leefde. Het principe achter carpe diem wordt goed weergegeven in de film: Dead Poets Society.
http://youtu.be/qQtmGcdSDAI
Op de website van ‘The Art of Manliness’ wordt hierover gesproken. Hier wordt gezegd dat er een constant streven is naar het nieuwste en het beste, alleen, wanneer het eenmaal Carpe diem en de onzin van luxe in je bezit is ga je op zoek naar het volgende; begeleid door korte momenten van vreugde en verwachting. Deze materialistische instelling is echter slechts een afgeleide van het leven zelf. Dit idee werd in de 19e eeuw al reeds beschreven door Henry David 
Thoreau in het boek Walden; or, Life in the Woods. Thoreau leefde voor twee jaar in ede bossen vlakbij een meer in een zelf gemaakte blokhut. hij leefde van wat het land hem opbracht (hij had een klein stuk grond gecultiveerd). Thoreau bracht daar zijn tijd door in rust en reflecteerde op hoe de samenleving in elkaar stak. Hierdoor kwam hij op enkele diepzinnige redenaties.
Een van de dingen waarover hij zich verbaasde betrof het overschot van materiaal bezit bij mensen. Hij redeneerde dat een mens voedsel en onderdak nodig had om in zijn meest elementaire behoeften te voorzien. Thoreau begreep echter ook dat een
mens moest werken om in deze behoeften te voorzien. Wanneer deze behoeften eenmaal vervult zijn, kon je als mens beginnen om jezelf te ontwikkelen. Helaas, zag Thoureau, werken veel mensen voor luxe. Het ergste was nog dat mensen dit als de enige manier van leven beschouwden. vertrouwen op eigen ideeën kwam nauwelijks voor, in tegenstelling tot een ongeziene wanhopige radeloosheid om zich weg te laten zakken in een leven van hard werken voor luxe.
Vandaag de dag kom deze mentaliteit misschien meer voor dan ooit. In de jaren 50 verwachten onderzoekers dat Nederlanders in de toekomst minder zouden gaan werken in verband met industrialisatie en mechanisatie. Het tegendeel blijkt waar. Nederlanders werken meer dan ooit. Maar waarvoor? Thoreau verbaasde zich erover dat mensen bereid zijn veel geld te betalen voor een huis, terwijl hij in een aantal weken werken en twee maandsalarissen zijn eigen huis bouwde dat in principe dezelfde functionaliteiten had. Om nog maar niet te spreken over zoiets als een krant of televisie. Het lijkt alsof onze honger naar entertainment een directe afgeleide is van onze meegaandheid met de massa en de gerelateerde stille wanhoop. Een wijs iemand zei ooit dat je man niet moet beoordelen op zijn vices (zijn bezit bijvoorbeeeld), maar op zijn virtues (zijn deugden).
Carpe Diem en durf te leven
Om je eigen weg in het leven te zoeken is moed vereist. Sean Stephenson is hiervan een lichtend voorbeeld. Ondanks zijn zware handicap en jonge leeftijd heeft hij waarschijnlijk al meer bereikt dan veel mensen ooit zullen doen.
Theodore Roosevelt zei ooit: ‘.. a man whose face was marred by dust and sweat and blood’ and who will never share his place with those cold and timid souls who neither know victory nor defeat’.
Om dit verhaal af te sluiten, het gedicht ‘Invictus’ (onoverwinnelijk) van William Ernest Henley:
Out of the night that covers me,
Black as the Pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be
For my unconquerable soul.In the fell clutch of circumstance
I have not winced nor cried aloud.
Under the bludgeonings of chance
My head is bloody, but unbowed.Beyond this place of wrath and tears
Looms but the Horror of the shade,
And yet the menace of the years
Finds, and shall find, me unafraid.It matters not how strait the gate,
How charged with punishments the scroll.
I am the master of my fate:
I am the captain of my soul.
Bibliografie
Hieronder staan een aantal boeken en films die je misschien wilt lezen en bekijken betreffende dit onderwerp.
- Get Off Your “But” – How to End Self-Sabotage and Stand Up for Yourself – Sean Stephenson.
- Dead Poets Society – Peter Weir (Film)