Vroeger was ik ontzettend saai (en nu soms nog steeds wel). Ik ging wel regelmatig stappen en had af en toe een leuk feestje, maar er waren veel meer avonden waar ik rustig een boek zat te lezen of televisie aan het kijken was. Dat was voor mij prima. Veel meer had ik niet nodig om mijzelf een avondje te vermaken.
Een avondje stappen vond ik vaak behoorlijk vermoeiend in de mentale zin van het woord. In mijn gedachten was ik constant met mezelf aan het discussiëren over wat mensen van mij zouden denken en of ik op een bepaald persoon af zou stappen. In die tijd sliep ik behoorlijk veel, ik denk dat dit voornamelijk kwam omdat ik mentaal helemaal uitgeput raakte.
Een leuke lifestyle
Echter, na een tijdje begon ik het steeds leuker te vinden om uit te gaan, met vrienden af te spreken en nieuwe grenzen op te zoeken en barrières te doorbreken.
Vroeger verslond ik boeken met meer dan 1000 pagina’s. Nu heb ik echter veel meer moeite om me uren lang in een boek te verdiepen. De reden hiervoor is dat ik mijn eigen verhaal wil meemaken. Ik wil zelf verhalen kunnen vertellen over een rare situatie, uitdagingen die ik heb overwonnen enzovoort.
Momenteel heb ik elke dag van de week iets gepland. Deze week mijn eerste boksles en een cursus Spaans. Voetbal kijken met een paar vrienden en vriendinnen. Een borrel van het atelier waar ik aan deel heb genomen. Hardlopen met iemand die ik twee weken geleden heb ontmoet. Naar een café toe met een paar vrienden die ik een tijd niet heb gezien. Mountainbiken op de Holterberg. Hout zagen in het bos met een goede vriend. ’s Morgens om kwart voor acht zwemmen. Bijna elke dag een lunchafspraak met iemand. Lees het volgende gedicht eens door:
A Psalm of Life door Henry Wadsworth Longfellow
What the heart of the young man said to the psalmist
Tell me not, in mournful numbers,
Life is but an empty dream! —
For the soul is dead that slumbers,
And things are not what they seem.Life is real! Life is earnest!
And the grave is not its goal;
Dust thou art, to dust returnest,
Was not spoken of the soul.Not enjoyment, and not sorrow,
Is our destined end or way;
But to act, that each to-morrow
Find us farther than to-day.Art is long, and Time is fleeting,
And our hearts, though stout and brave,
Still, like muffled drums, are beating
Funeral marches to the grave.In the world’s broad field of battle,
In the bivouac of Life,
Be not like dumb, driven cattle!
Be a hero in the strife!Trust no Future, howe’er pleasant!
Let the dead Past bury its dead!
Act,— act in the living Present!
Heart within, and God o’erhead!Lives of great men all remind us
We can make our lives sublime,
And, departing, leave behind us
Footprints on the sands of time;Footprints, that perhaps another,
Sailing o’er life’s solemn main,
A forlorn and shipwrecked brother,
Seeing, shall take heart again.Let us, then, be up and doing,
With a heart for any fate;
Still achieving, still pursuing,
Learn to labor and to wait.
Ga terug naar: Introductie vrouwen versieren
1 reactie
Reacties zijn gesloten.